Een Geschicht vun Herbert Witt (†): Nee`e Töne
To den Gottesdeenst an’n Hilligobend 1940 harr Oma Ida fief vun unsere Witt’schen Görn mit in de Allermoier Kirch sleept.
As de Orgelpiepen seeten wi nu blangen Oma in eene vun de Bänk und lusterten andächtig op de Wiehnachtsgeschicht.
Nohdem Paster Damm mit siene Predigt toenn’n wör, intoneerte Max Jensen, unser Organist, dat Leed: „Ihr Kinderlein kommet…“ und de Gemeende füng an to singen.
Op eenmol bekäm de Orgel unversehens Hülp. De Lüüd in de Karkenbänk dreihten verbiestert de Köpp noh achtern, wieldatt de Ton nich vun boben käm. Oma Ida allerdings kippte vör Schreck meist ut de Puuschen.
Nummer fi ef vun de Witt’schen Görn, mien Broder Jürgen, kunn mit siene fief Joahrn zwors noch nich lesen, man de Melodie, de käm em bekannt vör. De harr Anni, unsere Köksch, em just in de Adventstied bipuhlt. Üm ok mittohelpen, hett Jürgen nu eenfach de Melodie vun „Ihr Kinderlein kommet..“ vun den eersten bit to den letzten Vers – so luut as he man kunn – mitfleiht.
Jo all’ wünsch ick vun Harten een gesegentes Wiehnachtsfest und een friedliches nee’s Joahr!
Herbert Witt
