Uns` Brügg
Verbunnen dörch de Karkenbrügg sünd twee Dörpen, de tohopen heurt: Allermoi und Reit-Brook. Dorvun kann man ok in der Karkenböker so allerhand nohlesen.
Een Deel steiht obers woll nich dorbin’: As ick mit söben Johr eenmol mit mien lüttjes Rad in’n April 1945 gau mol no Reitbrook müss. Mien Opa hett mi schickt, wieldatt sien Broder Wilhelm dor wohnt hett, dor heff ick mi doch bannig wunnert, wieldatt de ganze Karkenbrügg dicht bi dicht vuller Bomben leeg. Ick heff mi mit mien Rad dor mangdörchwuschelt, wie bi’n Slalom. Bannig Schiss harr ick doch dorbi. De Kerl op de Brööker Siet hett mi denn dörchloten.
Und nu? Je öller man ward, frogt man sick doch, ob de Lüüd dacht hebbt, de Russen koomt öber Reitbrook orrer Allermoi. Oder heff ick dat bloß dröömt. Keen een kann mi seggen, wo de Bomben nohstens afbleven sünd; denn de Brügg is je nicht sprengt worden? Orrer, hett man de eenfach in de Elv smeeten? Loterhen wör in`n Sommer veel bodt in uns’ Dove Elv. De jungen Lüüd sünd op dat Gelänner vun de Brügg stegen und mit’n Köpper orrer de Feut vöran in’t Woter jumpt. Hüt springt dor keeneen mehr rin.
Dormols geef dat noch Ebbe und Floot; dor wör männig Mol so wenig Woter, datt man dörchgohn kunn. Mit 12 Joahr heff ick dat denn ok probeert und bün, bloots mit’n Kopp ut’n Woter dörchwannert. In de Mitt mang de beiden Pielers güng de Fohrrönn’n dor bünn ick op wat Rundes pett. Noch hüt gläuw ick, dat wör `ne Bomb.
Ick müch doch geern weeten, wie veele solche „Schätze“ noch bi uns in de Elv liggt. Obers dor kann mi woll keeneen ne’ Antwort op geven! Unsere Karkenbrügg gifft dat, Gott sie Dank, jümmers noch!
Resi Beick
