De Konfirmanden-Antoch (H.Witt)
„… Wat’n Stoff, wat’n Snitt, wie he fallt, wie he sitt,…“
Düsse Riemel ut een Couplet vun Hein Köllisch passt genau op Bubis Konfirmanden-Antoch.
Op de Welt käm dat Prachtstück pünktlich to Bubis Insegnung an Palmarum 1941, as Konfirmatschons-Geschenk vun sienen Poten-unkel, den Sniedermeister Hugo Severin sen.
Den gefälligen Stoff – beste Vörkriegswoor – harr Unkel Hugo extra för düssen Antoch trüchleggt. Und wat den Snitt anbelangt, dor kunn em sowieso keeneen wat vörmoken.
Blots mit dat Sitten wör dat so eene Sook. Wieldatt Bubi vör de Insegnung vun dat Geschenk nix weeten schull und de Antoch ohnehen op Towass sniedert warden müsst, harr Unkel Hugo eenfach bi Bubis Broder Heinz Moot nohmen. De wör man just 14 Mond öller as he.
Bubi kreeg all tiedig klook: Knööf in de Knoken to hebben is good, obers Knööf in’n Kopp to hebben is wichtiger. Deswegen harr he dat nich so hild mit dat Grötterwarden. Bi de Insegnung wör he denn zwors noch’n lütten Schietbüdel obers all’n bannigen Klookschieter.
Deswegen wör de Konfirmanden-Antoch vör em orrig wat to groot geroden.
Glücklicherwies kunn man de Büx je mit Büxendrägers hochtrecken. Dat kneep zwors een beeten in’n Schritt, obers de Büxenbeen stukten nu achtern nich mehr in de Schiet und vörn kunn man sogor de Stebelspitzen sehn. De Ärmels kreegen toeerst je af und an een beeten Snotter vun de Näs af. Den kunn man obers, wenn he andrögt wör, oig wedder wegruffeln.
Dat Beste an den Antoch wör jedoch, datt he nich blots ut Jack und Büx bestünn, sünnern datt dor ok eene West tohörte, eene West mit fief Knööp. Se verdeckte nich blots de Büxendrägers, nee, se kunn sogor mitwassen. Achtern harr se nämlich twee Strippen und eene Snall, mit de man de West för’t Eerste enger moken kunn.
Sowat harrn Bubis Mackers nich optowiesen.
Ok dat dunkle Marineblau vun den Antoch käm em good topass. Bubi wull doch Admirol warden und dorvör harr he nu all de richtige Uniform. Blots de gülln Knööp und dat Lametta fehlten noch.
Bubi wör hin und weg, as he den Antoch dat eerste Mol ankreeg. He wull em gornich wedder uttrecken.
Ok de Antoch harr Bubi forts to’n Knutschen geern. He kunn just noch verhinnern, datt Bubi forts an’n eersten Obend mit em in de Puuch krupen wull.
Bi de Insegnung käm de Bengel sick wahraftig orrig wat grötter vör as sünst. Dat wunnerborste ober wör, datt em wegen den Antoch vun dor an keeneen mehr „Bubi“ nömte.
Achteran wören de Beiden een Putt. Bi jede passende und unpassende Gelegenheet kreeg Bubi den Antoch ut dat Schapp und güng mit em dörch Dick und Dünn (he harr je ok keenen annern).
Mit de Tied kämen sick de Beiden jümmers nöger. Womöglich leeg dat dor an, datt Bubi mitdewiel in den Antoch rinwussen wör.
Eenmol allerdings hett man den Antoch meist toveel afverlangt:
Öber twee Joahr harrn de Beiden dat all good miteenanner utholln, as Bubi – he wör mitdewiel 16 Joahr old – noh Polen to’n Arbeitsdeenst müsst (natürlich wedder schick in Tüüch mit sienen Antoch).
Hamborg wör dormols just bannig tweibombt worden, as Hermann Mint an’n 3. August 1943 sienen Söhn und Bubi dörch Schutt, Qualm und Sott noh Hamborg bröchte.
Tohoopen mit 200 annere Jungs schipperten se denn in den Loodruum vun eenen Elwkohn as so’ne Schoopherde de Elw hoch noh Wittenberge. Vun dor güng de Reis mit de Isenbohn wieder.
An Güterzüg anbummelt dammelten se vun eenen Güterbohnhoff noh’n annern. Dat güng dwars dörch Meckelborg und Pommern bit noh Thorn in Westpreussen. Söben Doog duurte de Reis, d.h. söben lange Doog ohne Waschgelegenheet und ohne ut de Klamotten to komen. Nich blots de Jungs hebbt stunken, as harrn se de Büx vull, ok dat Tüüch wör stief vull Dreck.
Bubi harr huulen kunnt öber den Tostand vun sienen Antoch.
Een viddel Joahr looter müsst he mit den schietigen Antoch sogor wedder noh Hamborg trüchreisen. Eerst siene Modder kreeg dor langsom wedder Grund rin.
In’n Sommer 1944 güng dat endlich mit Bubis Admirols-Lehrtied los. Dor leet sick de Antoch dat doch wahrraftig nich nehmen, em in de Marineschool in Heiligenhoben aftoleebern, und to gooder Letzt dorvör to sorgen, datt Bubi mit de nee’e Marine-Uniform eenen würdigen Nohfolger för den Konfirmanden-Antoch kreeg.
Ick wünsch jo all‘ een schönes Fröhjoahr! Herbert Witt
„… Wat’n Stoff, wat’n Snitt, wie he fallt, wie he sitt,…“
Düsse Riemel ut een Couplet vun Hein Köllisch passt genau op Bubis Konfirmanden-Antoch.
Op de Welt käm dat Prachtstück pünktlich to Bubis Insegnung an Palmarum 1941, as Konfirmatschons-Geschenk vun sienen Poten-unkel, den Sniedermeister Hugo Severin sen.
Den gefälligen Stoff – beste Vörkriegswoor – harr Unkel Hugo extra för düssen Antoch trüchleggt. Und wat den Snitt anbelangt, dor kunn em sowieso keeneen wat vörmoken.
Blots mit dat Sitten wör dat so eene Sook. Wieldatt Bubi vör de Insegnung vun dat Geschenk nix weeten schull und de Antoch ohnehen op Towass sniedert warden müsst, harr Unkel Hugo eenfach bi Bubis Broder Heinz Moot nohmen. De wör man just 14 Mond öller as he.
Bubi kreeg all tiedig klook: Knööf in de Knoken to hebben is good, obers Knööf in’n Kopp to hebben is wichtiger. Deswegen harr he dat nich so hild mit dat Grötterwarden. Bi de Insegnung wör he denn zwors noch’n lütten Schietbüdel obers all’n bannigen Klookschieter.
Deswegen wör de Konfirmanden-Antoch vör em orrig wat to groot geroden.
Glücklicherwies kunn man de Büx je mit Büxendrägers hochtrecken. Dat kneep zwors een beeten in’n Schritt, obers de Büxenbeen stukten nu achtern nich mehr in de Schiet und vörn kunn man sogor de Stebelspitzen sehn. De Ärmels kreegen toeerst je af und an een beeten Snotter vun de Näs af. Den kunn man obers, wenn he andrögt wör, oig wedder wegruffeln.
Dat Beste an den Antoch wör jedoch, datt he nich blots ut Jack und Büx bestünn, sünnern datt dor ok eene West tohörte, eene West mit fief Knööp. Se verdeckte nich blots de Büxendrägers, nee, se kunn sogor mitwassen. Achtern harr se nämlich twee Strippen und eene Snall, mit de man de West för’t Eerste enger moken kunn.
Sowat harrn Bubis Mackers nich optowiesen.
Ok dat dunkle Marineblau vun den Antoch käm em good topass. Bubi wull doch Admirol warden und dorvör harr he nu all de richtige Uniform. Blots de gülln Knööp und dat Lametta fehlten noch.
Bubi wör hin und weg, as he den Antoch dat eerste Mol ankreeg. He wull em gornich wedder uttrecken.
Ok de Antoch harr Bubi forts to’n Knutschen geern. He kunn just noch verhinnern, datt Bubi forts an’n eersten Obend mit em in de Puuch krupen wull.
Bi de Insegnung käm de Bengel sick wahraftig orrig wat grötter vör as sünst. Dat wunnerborste ober wör, datt em wegen den Antoch vun dor an keeneen mehr „Bubi“ nömte.
Achteran wören de Beiden een Putt. Bi jede passende und unpassende Gelegenheet kreeg Bubi den Antoch ut dat Schapp und güng mit em dörch Dick und Dünn (he harr je ok keenen annern).
Mit de Tied kämen sick de Beiden jümmers nöger. Womöglich leeg dat dor an, datt Bubi mitdewiel in den Antoch rinwussen wör.
Eenmol allerdings hett man den Antoch meist toveel afverlangt:
Öber twee Joahr harrn de Beiden dat all good miteenanner utholln, as Bubi – he wör mitdewiel 16 Joahr old – noh Polen to’n Arbeitsdeenst müsst (natürlich wedder schick in Tüüch mit sienen Antoch).
Hamborg wör dormols just bannig tweibombt worden, as Hermann Mint an’n 3. August 1943 sienen Söhn und Bubi dörch Schutt, Qualm und Sott noh Hamborg bröchte.
Tohoopen mit 200 annere Jungs schipperten se denn in den Loodruum vun eenen Elwkohn as so’ne Schoopherde de Elw hoch noh Wittenberge. Vun dor güng de Reis mit de Isenbohn wieder.
An Güterzüg anbummelt dammelten se vun eenen Güterbohnhoff noh’n annern. Dat güng dwars dörch Meckelborg und Pommern bit noh Thorn in Westpreussen. Söben Doog duurte de Reis, d.h. söben lange Doog ohne Waschgelegenheet und ohne ut de Klamotten to komen. Nich blots de Jungs hebbt stunken, as harrn se de Büx vull, ok dat Tüüch wör stief vull Dreck.
Bubi harr huulen kunnt öber den Tostand vun sienen Antoch.
Een viddel Joahr looter müsst he mit den schietigen Antoch sogor wedder noh Hamborg trüchreisen. Eerst siene Modder kreeg dor langsom wedder Grund rin.
In’n Sommer 1944 güng dat endlich mit Bubis Admirols-Lehrtied los. Dor leet sick de Antoch dat doch wahrraftig nich nehmen, em in de Marineschool in Heiligenhoben aftoleebern, und to gooder Letzt dorvör to sorgen, datt Bubi mit de nee’e Marine-Uniform eenen würdigen Nohfolger för den Konfirmanden-Antoch kreeg.
Ick wünsch jo all‘ een schönes Fröhjoahr! Herbert Witt
