Herbert Witt: Rummeln bi uns in Allermoi…
Een Dach wo Aschermittwoch wär bi uns in Allermoi wedder Rummeln… . Wi hebbt uns mit een Barg Kinners um dree Uhr dördich för dee Gemeenhus dropen. De Kinners wörr all good torecht mokt.
Dat gift Clowns, Princess un ok Cowboys. Nun geiht dat los:
“Rummel, Rummel, Röden,
giff me watt inne Pöden,
lot mi nich so long stohn,
mutt noch een Hus wider gohn …”
hebb wi för jeden Hus sungen.
För de Meuh hett se Bonsches kreegen. Wenn een Olsch nich obmoken deiht, sing de Kinners: “Witten Zwirn, swatten Zwirn, disse Olsch, de gifft nich gern.” Ober dat käm nich för!
För de Lütten hebb wi een Bollerwögen mitnohm, dormit se dat dörchholt.
Normalerwies heff ick mittwochs Bastelstun, ober dat heff ich utfolen loten, um mitte Kinners rummeln to gohn. Rummeln is ne ole tradition in Allermoi. In Karkwarder hebb de Kinners sogar Schoolfrie an dem Dach. Steffi Rathmann hebbt mi holpen, ob de Lütten obtopassen.
Och de Grooten hebbt aff un ann watt kreegen.
Um half söss warrd de Kinners wedder afholt. Disse Nacht heff ick good slopen un ick gleuf, de Kinners ock… .
Ick frei mi schon ob de nächst Johr!
So, nu mutt ick ober no Nest.
Rita Bornhöft
P.S.: Uns Erika hätt immer seggt: “Schietwetter gifft dat nich, nur schiet Plünn!”
